“GENOCIDE” – VOLKSMOORD

Volksmoord is die opsetlike aksie om ‘n volk (beskryf as etnies, nasionaal, ras of as   ’n gelowige groep) as geheel of gedeeltelik uit te moor. Die woord genocide (volksmoord) is afgelei  uit ‘n kombinasie van woorde tussen die griekse woord – genos – wat ras of mense beteken en die latynse woord – cide –  wat moord (act of killing) beteken. Die UN Genocide Convention beskryf volksmoord (genocide) as ‘n aksie wat heeltemal of gedeeltelik daartoe verbind is om ‘n  nasionale, etniese, rassige of  gelowige groep te vernietig,

In 1944 het Raphael Lemkin ‘n boek geskryf  “Axis rule in occupied Europe”. In die boek is die term genocide vir die eerste keer gebruik. Die boek beskryf die implementering van Nazi beleid in geokkupeerde Europa en hy praat van vroeëre massamoorde. Die boek  beskryf die sistematiese  vernietiging van ‘n nasie en of mense. Die woord was vinnig deur die internasionale media oorgeneem.

Volgens Lemkin is volksmoord ‘n gekoördineerde strategie om ‘n groep mense te vernietig. Dis ‘n proses wat gebruik word om so ‘n groep totaal uit te wis asook strategie wat die basiese sleutelelemente van ‘n nasie  soos sy taal, kultuur en ekonomiese infrastruktuur.

Lemkin beskryf volksmoord as volg:

In die algemeen beteken volksmoord nie die onmiddellike vernietiging van  ‘n nasie nie tensy dit geskied deur massamoord en al die mense van ‘n sekere nasie uitgeroei word. Dit kan eerder omskryf word as ‘n gekoördineerde plan met verskillende aksies wat daarop uit is om die essensiële fondasie van ‘n nasie te vernietig met die intensie om die hele groep in sy geheel te vernietig. Die doel van so ‘n plan is om die politieke en sosiale instansies, kultuur, taal, nasionaliteit, geloof en die ekonomiese voortbestaan van ‘n nasie, gesondheid en waardestelsel  te vernietig.

Na die Holocaust het Lemkin suksesvol betoog van ‘n universiele aanvaarding van internasionale wetgewing wat volksmoord beskryf en veroordeel. In 1946 het die United Nations General Assembly ‘n resolusie aanvaar wat bevestig dat volksmoord ’n misdaad is onder internaionale wetgewing. Hulle het egter nie ‘n wettige definisie van die misdaad gegee nie. In 1948 is die “Convention on the Prevention and Punishment of a crime of Genocide” aanvaar deur die UN General Assembly. Dit was die eerste keer dat volksmoord omskryf is.

Die Wet is eers geimplementeer op 12 Januarie 1951. (Resolusie 260(III)). Dit het bevat die internasionaal erkende definisie van volksmoord wat geinkorporeer is in die nasionale kriminele wetgewing van baie lande en dit was ook ingeskryf in die Roomse Wet van die internasionale kriminelehof. Artikel II van die konvensie definieer volksmoord as…enige van die volgende dade wat gepleeg word met die oog op die intensie om te vernietig, gedeeltelik of in geheel, ‘n nasionale, etniese ras of geloofsgroep soos:

(a)    Moord op lede van die groep;

(b)    Veroorsaak ernstige liggaamlike skade; of skade op verstandelike gesondheid op lede van die groep;

(c)    Opsetlike toediening van toestande wat fisiese  toestande skep wat die groep gedeeltelik of in geheel vernietig;

(d)    Matreëls wat geimplementeer is om geboortes te beperk binne die groep;

(e)    Geforseerde verplasing van kinders van die groep na ‘n  andergroep.

Die konvensie se doel en omvang was later beskryf deur die UN sekuriteitsraad as volg:

Die konvensie was klaarblyklik aangeneem vir humanitêre en siviele doeleindes. Die doel was vir die bewaring van die bestaan van sekere humanitêre groepe en om die mees elementêre beginsels van humanitêre en beskawing doeleindes te bevestig en te beklemtoon.

Met die opstel van die konvensie was dit reeds in die vooruitsig gestel dat dit nie net van toepassing was op die huidige stelsel van volksmoord nie, maar dat dit toegepas sal word op enige metode wat  mag ontwikkel in die toekoms met die oog op die vernietiging en fisiese bestaan van ‘n groep.

Volksmoord is ‘n misdaad onder internasionale wet, ongeag of dit gepleeg is tydens vrede of in ‘n tyd van oorlog. Volksmoord is strafbaar as ’n internasionale misdaad.

In 2008 het die UN se Sekuriteitsraad Resolusie 1820 aanvaar dat verkragting en ander vorme van seksuele geweld resorteer as oorlogsmisdade, misdaad teen die mensdom of ‘n konstituwe daad met betrekking tot volksmoord.

Dade van volksmoord is oor die algemeen moeilik om te vervolg as gevolg van die ketting van aanspreeklikheid. Die internasionale howe en tribunale werk alleenlik omdat die regerings betrokke,  onbeholpe of onwillig is om misdaad van die aard te vervolg.

Vir ‘n volksmoord om te gebeur moet  daar sekere voorvereistes wees.  Die belangrikste is dat daar  ‘n nasionale kultuur moet wees wat nie ‘n hoë waarde het op  menslike lewens nie.  ‘n Totalitêre samelewing met sy aanvaarde verbeterde ideologie is ook  voorvereiste vir volksmoord dade. Daarbenewens moet lede van die dominante gemeenskap   hulle potensiële slagoffers nie as mense sien nie.  Die omstandighede is nie genoeg vir die oortreders en misdadigers om volksmoord te pleeg nie. Die oortreder het ‘n sterk gesentraliseerde outoriteit nodig en  burokratiese organisasie asook patologiese individue en kriminele. mishandeling en onmenslikheid word ook benodig en dit kom gewoonlik van ‘n nuwe regering of regime wat eenvormigheid  tot ‘n nuwe ideologie as ‘n model vir ‘n gemeenskap wil implementeer.

Gregory Stanton wat die president van die Volksmoordwag is, het in 1996 ‘n inligtingsdokument voorgelê by die “United States Department of State” wat genoem word die agt stappe van volksmoord. Volksmoord ontwikkel in agt stappe wat voorspelbaar is maar nie onverbiddelik nie. Die inligtingsdokument is voorgelê kort na die Rwandan volksmoord en baie van die analiese is gebaseer op hoekom  dit plaasgevind het.

Die voorkomingsmaatreëls wat voorgestel word, was dat die VSA dit direk of indirek kon  implementeer deur  sy invloed op ander regerings kon afdwing.

 

FASE

KARAKTERISTIEKS VOORKOMINGMAATREëLS
1.    Klassifikasie Die mense is verdeeld tussen twee faksies. “Die hoof voorkomingsmaatreëls om instansies

te skep om die divisies te verbeter.

2.    Simbolisering “Wanneer simbole gekombineer met haat afgedwing word op onwillige lede van pariagroepe.”(ongewenste) Om simbole en haatspraak te beveg kan wetgewing  ingestel word”.
3.    Onmenslikheid “een groep ontken die menslikheid van ‘n ander. Lede word vergelyk as diere, peste, insekte en siektes.” “Plaaslike en  internasionale leiers moet haatspraak veroordeel en dit moet kultureel onaanvaarbaar wees.   Leiers wat volksmoord aanhits  moet verban word om internasionaal te reis en om hulle finansies buitelandse te vries.”
4.     Organisasie “Volksmoord is altyd georganiseerd. ..Spesiale weermageenhede word gewoonlik opgelei en bewapen…” “Die UN moet wapenhandel verban met lande wat betrokke is by volksmoorde.  Kommissarisse van ondersoek moet oortredings ondersoek.

5.   Polarisasie
“Haatgroepe wat polarisasie propaganda verkondig…” “Voorkoming beteken sekuriteitsbeskerming vir gematigde leiers of hulp aan menseregte groepe…Coups d’état deur ekstremiste moet geoponeer word deur internasionale sanksies.”
6.  Voorbereiding “Slagoffers word geidentifiseer en afgesonder as gevolg van hulle etniese of geloofsoortuigings en identiteit….” “Op die fase  moet volksmoord as nood verklaar word….”

7.  Uitwissing
“Dit is ‘uitwissing’ vir die moordenaars omdat hulle nie  glo dat hulle slagoffers mense is nie”. Op die stadium kan slegs vinnige gewapende intervensie ‘n volksmoord stop. Veilige areas of vlugtelingskampe moet geskep word met swaar gewapende internasionale beskerming.
8.  Ontkenning “Die oortreders ontken  dat hulle enige misdaad gepleeg het…” Die reaksie op die ontkenning is strafbaar deur ‘n internasionale tribunal of   ‘n nasionale hof.”

 

Dit is in April 2012 gerapporteer dat Stanton binnekort twee nuwe fases naamlik    diskriminasie  en vervolging by sy oorspronklike teorie gaan voeg. Dit sal ‘n tien fase volskmoord teorie tot gevolg hê. Die fases is dan ook reeds geimplementeer.

In ‘n verslag vir die Sosiale Wetenskaplike Ondersoekraad het ‘n Dirk Moses die Stanton verslag veroordeel.

In view of this rather poor record of ending genocide, the question needs to be asked why the genocide studies paradigm cannot predict and prevent genocides with any accuracy and reliability. The paradigm of genocide studies, as currently constituted in North America in particular, has both strengths and limitations. While the moral fervor and public activism is admirable and salutary, the paradigm appears blind to its own implication in imperial projects that are themselves as much part of the problem as they are part of the solution. The US government called Darfur a genocide to appease domestic lobbies, and because the statement cost it nothing. Darfur will end when it suits the great powers that have a stake in the region.”— Dirk Moses

 

Die Witmense van die land word daagliks beskuldig van haatspraak en diskriminasie. Daar is ‘n redelike klompie wette ingestel teen die Witmense om haatspraak en diskriminasie te beperk. Boere word beskuldig dat hulle werkers onmenslik behandel.  En tog word niks gesê van die onmenslikheid en wreedheid  tydens ‘n plaasaanval of ‘n gewapende huisroof nie.

Daar is reeds ‘n volksmoord wat teen ons gepleeg word. Die statistieke spreek van self en nog steeds kyk die internasionale gemeenskap anderpad.

Op sosiale media word die witmen openlik gedreig dat hy uitgemoor gaan word en dat sy grond en besittings onteien gaan word.  Die witmense word op sosiale media sleggesê maar sodra hy homself verdedig word hy “geblok” op sosiale media en uitgekryt as ‘n rassis.

Regoor die wêreld word verbastering aangehits en word die grense van lande wat oorwegend wit was, oopgegooi vir ander rasse. Die Bybel leer ons dat God alles gemaak het NA SY SOORT. Hoekom is die witman ‘n bedreiging vir die ander rasse of vir nie-kleurige rasse?

Wanneer gaan ons as Suid-Afrikaner wakker skrik en besef wat gebeur om ons?  Is die betogings regoor die land die begin van die einde?  Waar gaan dit eindig?  Is dit die begin van ’n volskaalse aanslag teen die witman van die land?

Tyd sal leer!